Pantoffels

Wat moet je met een jachthond als er geen “jacht” in de lucht zit?
Als het geen jachtseizoen is, kortom, als hij werkeloos is?

Moeilijke vraag.
Je kunt toch niet eeuwig een dummy blijven gooien of een sleepspoor maken?
Er moet wat afwisseling zijn in het spel, het moet niet eentonig worden.
Dat zag ik al toen ik voor het ‘Jagertje’ foto’s van Joy ging maken achter ons huis.
Hij moet met een gans in zijn bek over het hek springen. En dat -tig keer achter elkaar.
Na de zoveelste keer rent hij in één run door naar binnen met gans en al. Hij werd het zat!
Ik wil hem graag gemotiveerd houden want hij is één en al actie. Hij wil best.

De oplossing kwam als vanzelf.
Om “de rechte lijn” te leren lopen plaatste ik in het begin een stokje in de grond. Ik had een kapotte bezemsteel op maat gemaakt, voorzien van een puntje en wit geschilderd.
Een prima markering om er dummy’s bij te leggen.
Na de oefeningen moest ik altijd 100 tot 200 meter lopen om die stok weer uit de grond te trekken.

Tot ik dacht ‘laat hij zijn eigen rommel opruimen’. Na 5 minuten oefenen in de tuin wist hij wat de bedoeling was.
Als we nu klaar zijn met de rechte lijn oefening zeg ik ‘ga je houtje maar halen’.
Als een speer (ik heb hem nog nooit langzaam zien lopen) rent hij naar het stokje. Trekt hem uit de grond en komt hem brengen.

Ik hing op een avond lekker op de bank naar het kassie te kijken toen ik ontdekte dat ik mijn schoenen nog aan had. Joy lag, zoals altijd, naast me. ‘Ga jij m’n pantoffels eens halen’ zeg ik zo terloops. (Hij had het nog nooit eerder gedaan!)
Joy staat op en gaat naar de bijkeuken waarna hij terug komt met een slof.
‘Ga die andere ook maar halen’ zeg ik tegen hem. Hij is rap terug.
‘En nu m’n schoenen naar de bijkeuken brengen’. Dat moest ik eerst even voordoen.
Hij doet het nu met veel plezier, maar netjes naast elkaar zetten lukt hem niet.

Sindsdien mag hij helpen met van alles en nog wat. Hij vindt het prachtig.
Vanmorgen tijdens het kippen voeren liet ik hem 3 verse eieren  naar binnen brengen waar mijn vrouw ze aanpakte. Eén voor één natuurlijk, maar wél met een rot gang. Geen deukje!
Verder helpt hij mee met walnoten rapen, doet hand en span diensten, zo van: ‘breng dit eens even naar het vrouwtje’ en helpt de boodschappen naar binnen brengen.
Als ik hout haal voor de kachels verlies ik wel eens wat onderweg. Daar hoef ik geen woorden aan vuil te maken; hij brengt het verlorene keurig na.
Gisteren zat ik aan de keukentafel te puzzelen toen mijn balpen op de grond viel.
Meteen staat hij er bij om hem voor me op te rapen waarna hij weer naast de kachel op zijn kleedje gaat liggen alsof er niets gebeurd is. Ik word met de dag luier.

Toch moet je oppassen want het kan ook “verkeerd” gaan.
Vorige week kwamen 2 kennissen met een aanhanger brandhout voor m’n kachels.
Na het lossen bied ik ze wat te drinken aan. Voordat ze de  keuken ingaan doen ze braaf hun werkschoenen uit.
Gezelligheid kent geen tijd maar wel als het 5 uur geweest is want, dat is etenstijd voor de beesten.
Puk blijft bescheiden op de achtergrond maar Joy gaat lopen klieren.
We schenken daar natuurlijk geen aandacht aan want een hond is tenslotte nog altijd een hond.
Maar ik wilde een hond met pit en eigen initiatief dus……komt Joy even later met de werkschoenen van onze gasten aan zetten. Hij brengt ze alle 4 en gooit ze voor hun voeten neer.
De boodschap is duidelijk.

We hebben er smakelijk om gelachen maar hij had toch weer zijn zin want ze vertrokken. Daarna ging ik de beesten voeren. Als laatste zijn dan de honden aan de beurt.
En dan, is er weer rust in huis.