Waarom jaag ik?
Het zit in de familie.
Mijn voorouders jaagden ook. Niet beide ouders maar alleen mijn voorvader.
Mijn verre vader ging het bos in om voedsel te bemachtigen voor zijn gezin. (een slordige honderdduizend jaar terug). Moeder zorgde voor de kinderen, hield het hutje op orde en zocht bessen, vruchten en knollen in de uitgestrekte wouden.
Soms was vader dagenlang op pad om een stuk wild te bemachtigen.Het probleem was dat híj wel graag wilde maar het wild niet. Dankzij veel geduld en slimheid lukte het hem toch. Als er geen wild was moesten ze verhuizen anders stierven ze van de honger.
Een paar duizend jaar later vonden ze het toch wel een heleboel werk om op deze manier in leven te blijven (wat vaak niet eens lukte).
Ze besloten zelf gewassen te gaan telen die ze anders in het bos moesten zoeken en vader (niet dezelfde van hiervoor) vond het een goed idee om een stukje land te omheinen en daar een gevangen schaap in vet te mesten. Dit beviel zo goed dat er later (een paar duizend jaar) nog meer bij kwamen, zoals geiten, koeien, kippen en zo voort. Nu hoefden ze niet elk seizoen te verhuizen en bleven op dezelfde plek. Nu kon ook het simpele hutje een permanente behuizing worden terwijl een moestuintje voor wat groente zorgde.
Om zich te beschermen tegen gevaren van buitenaf gingen zij met andere gezinnen bij elkaar wonen. Later sloten zich daar nog meer families bij aan en ontstond er een heel dorp. Dat had tot gevolg dat er zoveel andere werkzaamheden bij kwamen dat ze geen tijd en gelegenheid meer hadden om zelf achter hun eten aan te gaan.
Iemand was buiten het dorp blijven wonen en verbouwde gewassen die hij in het dorp verkocht. Dat werkte zo goed dat het nu nog altijd zo gebeurt. Later kwamen er supermarkten waar men enorme hoeveelheden eten in een stelling of vrieskist kon uitstallen.
Zo komen er miljoenen dieren op ons bord terecht waar we geen enkele moeite voor hoeven doen. Dieren waarvan we niet (willen) weten hoe ze hebben geleefd en al helemaal niet hoe ze zijn gedood.
Het grootste probleem werd niet: Eten we vandaag? Nee: Wát eten we vandaag?
Laatst vroeg ik iemand; 'Hoeveel mensen gaan er per jaar in Nederland dood door spinnen en wolven?' 'Niemand' antwoordde hij. 'Hoeveel sterven er in het verkeer?' Hij zei 'ca. 570 per jaar.' Ik vroeg hem; 'Waarom is dan niemand bang voor een auto en zijn de mensen wel bang voor spinnen en wolven?'
Het antwoord zit in de genen van de mens. Het is in de loop van duizenden jaren daarin terecht gekomen en aanwezig zonder dat we het beseffen.
Behalve............als ik jaag.Dan blijk ik toch "iets" te hebben meegekregen van "toen".Wat ik voel, om op een stormachtige vroege morgen de polder in te trekken met mijn hond om te proberen een eend te bemachtigen, dat moet ik geërfd hebben van mijn (voor)vader.Als ik de eend een dag later samen met mijn vrouw opeet voel ik iets wat mijn vroege vader ook gevoeld moet hebben. Alleen... hij had geen keus en ik wel.