‘Weer of geen weer’
Morgen ga ik “op de geit”.
Gekke uitdrukking eigenlijk.
“Op de bok” gaat nog wel maar wie gaat er nou “op de geit”!
Je moet het niet tegen een “niet-jager” zeggen want daar maak je geen vrienden mee, en zeker geen vriendinnen. Maar ik dwaal af.
Ik heb loodjes voor 4 reegeiten en die komen niet zo maar binnen, daar moet ik een hoop moeite voor doen.
Eerst bel ik Freek, de jachtopzichter, om te zeggen wanneer ik in het bos ben.
Freek “doet” de varkens en sinds kort ook het roodwild en ik “doe” de reeën.
Bij de voorbereiding ben ik toch altijd weer gespannen, hoewel ik dat zelf meestal niet in de gaten heb.
Het is gek maar je kunt, bij de geitenjacht, dus ook bokkenkoorts krijgen.
Maar nu rustig eerst alle spullen bij elkaar zoeken, hoewel het meeste toch in de landrover blijft liggen.
De buks en munitie haal ik uiteraard pas ‘s morgens uit de kluis.
Mijn vrouw roept uit de kamer: “Journaal”
Gò, is het al 8 uur? Het 8 uur journaal is een vast avondritueel.
Ik heb een bloedhekel aan soaps maar om de een of andere reden vind ik dat ik naast de krant ook het journaal bij moet houden om niet helemaal wereldvreemd te worden.
Hoewel het geacht wordt een neutrale, objectieve berichtgeving te zijn wind ik me vaak mateloos op over de “nieuws” keuze van de redacteuren.
Toch kijk ik iedere avond weer, om bij te blijven en………voor het weer.
Want met harde wind en plensbuien ga ik niet naar het bos.
Als Philip bijna klaar is met zijn droeve relaas is het tijd voor…..ja, wie is er deze avond “weerman” of “weervrouw”?
Dan zegt hij, deze keer zonder fouten!:
“En, wat brengt het weer ons morgen Marjon de Hond? Vanaf nu gaat er van alles mis.
Marjon de Hond! Ik was er al bang voor. Mijn hartslag springt omhoog.
Ik weet niet hoe het komt, maar eigenlijk weet ik het wel, ik “val op haar”!
Op één of andere manier “doet” ze me wat.
O, waarom hebben ze Gerrit of Erwin niet genomen voor juist vanavond?
Bij hen kan ik letterlijk alles navertellen. Maar bij Marjon?
Flarden van wat ze zegt komen mijn kant op.
“De temperatuur gaat zakken”. Hoe kan dat nou? De mijne stijgt met sprongen! Laatst las ik een artikel over het oestrogeen hormoon bij vrouwen. En dat je het aan het gezicht en het hele lichaam kunt zien als ze “baargeschikt” zijn.
Het ligt dus gelukkig niet aan mij, maar ik reageer op haar als een strontvlieg op een warme koeienvla. Het gaat volledig buiten mij om.
Ik hoor vaag iets over “zware buien” en zie haar gelijk in mijn gedachten onder de douche staan terwijl het water als een “zware bui” over haar vruchtbare lichaam stroomt.
Ik begin te zweten. “Vannacht kan het plaatselijk erg nat worden.” Oóóóh….wanneer stopt dit?
Maar ze gaat door: “Plaatselijk een gebied van zeer hoge druk.” Ja, ja, vind je het gek? Ik hoor nog maar nauwelijks iets.“Morgen wordt een zonnige dag met later kans op toenemende bewolking” klinkt het in de verte.
Maar ik hoor haar in mijn oor fluisteren: “Morgen wordt een zondige dag met kans op toenemende bevolking” Ik kreun zachtjes.
Meedogenloos gaat ze verder: "De verwachting voor de komende……..” verder hoor ik niet.
Verwachting, verwachting, de woorden dreunen als geweerschoten door m’n kop. Is ze al??
Mijn door hormonen buitenspel gezette hersens reageren verbijstert, ergens binnen in mij janken de genen van verdriet over zo’n gemiste kans.
Wezenloos hang ik in de stoel. Ik ben totaal van de wereld.
Zo moet die strontvlieg zich voelen als de koeienvla in het laatste moment van zijn duikvlucht door een boze fee wordt omgetoverd in een steen, een koude harde steen.
“En……, ga je nog morgen?” vraagt mijn vrouw.
Wazig kijk ik haar kant op.
“Hé….. hallo! Ga je nou nog?”
“Ik…… eh……ik weet het niet. Wat voor weer wordt het?”