Vertrouwen

   

Plotseling komt er een bootje onder het bruggetje door.
Een paar jochies in een oude roeiboot met een 3pk‘tje er achter.Een hoop lol, maar kijken? Ho maar.

Ik schrik me rot, ik heb ze niet aan horen komen.
Joy pakt net de dummy in zijn bek en begint terug te zwemmen.
De Meije voor ons huis, waar ik met de hond aan het spelen ben, (andere noemen het trainen) is ca. 50 meter breed en als ik niets doe gaat het fout.
Snel blaas ik ‘lang-kort’ op de fluit, het signaal voor: ‘Van mij af. Ga door’.
Joy draait zich al zwemmend om en gaat naar de overkant. De jochies hebben hem nooit gezien. Wat ben ik blij dat ik hem kan dirigeren in het water.

Ik doe bijna alles met gebaren of de fluit. Aan roepen en zwaaien heb ik een hekel.
Als hij voor me zit, of op afstand is gestopt, fluit ik hem naar rechts of naar links.
Zo deed ik ook in het water. Eerst de stopfluit en dan, als hij zich had omgedraaid, de richtingfluit. Nu draait hij zich niet meer om als ik fluit.
Een leuke oefening om te doen: ik gooi 2 dummy’s in het water, 30 meter uit elkaar.
‘Apport’ Hij zwemt naar de ene dummy en als hij er vlak bij is blaas ik op de richtingfluit.
Dan zwemt hij, zonder om te kijken, een haakse hoek en gaat de andere halen. 

Joy zit inmiddels aan de overkant op instructies te wachten.
Ik loop om over het bruggetje en samen gaan we met 2 dummy’s lol trappen.
Kan ik meteen mijn schapen tellen. Ze zijn gewend aan de honden. Sommige zijn ook anderhalf jaar oud en samen met Joy opgegroeid. 

Markeren schuin over de sloot, verloren zoeken, rechte lijn, geheugen apport, enz, enz, het is één groot spel. Hij vind het geweldig.
Na een kwartier als hij één van de dummy’s ophaalt drop ik, zonder dat hij het ziet, de andere bij een openstaand hek. Er staat nog veel gras.
We lopen 100 meter verder waarna ik hem de rechte lijn terug laat lopen tot het hek.
Dan blaas ik de territoriumfluit. Hij vindt géén dummy en gaat daarom breed zoeken.
Ik fluit hem op de plaats terug waar hij moet zoeken. Géén dummy!
Hij wil nu verderop maar wéér fluit ik hem terug.‘Hoe kan dat nou?’ vraag ik me af.
Vertwijfeld zoekt hij op de aangegeven plaats en kijkt daarbij omhoog bij het hek.
Ik heb hem geleerd om ook omhoog te kijken. (2 Maanden terug haalde hij een duif hoog uit een struik.) In een laatste poging om mij van dienst te zijn springt hij boven op het hek!!
Dan krijg ik eindelijk door dat er iets niet klopt. Oen die ik ben!
Ik loop er heen. De dummy blijkt 30 meter verder te liggen dan ik dacht.Ik was door al dat gegooi met de dummy’s de juiste plaats vergeten.
Op de eenden was me dat nooit gebeurd. Dan haalt hij een “kikdode” eend zomaar 50 meter verder uit het gras.
Ik laat hem bijna altijd vrij om te zoeken want hij weet het meestal beter.
Al met al loop je wel de kans om zo het, met veel geduld opgebouwde, vertrouwen van je hond te verspelen.

Maar, een goede relatie kan wel wat hebben.
Na een paar makkelijke territorium oefeningen blijkt hij nog steeds vertrouwen in mij te hebben.
Ik schreef het al eerder: ‘Als de hond iets ‘fout’ doet is het meestal mijn eigen schuld.’

O, o ik wilde dat ik net zo goed kon leren als mijn hond!!