B737 Cockpit DIY-Motion Flightsimulator Nico Weesjes

24 mei 2005 kwam Joy in ons leven

Hoe en waarom lees je in een paar verhalen waarvan er een aantal zijn geplaatst in 'De Nederlandse Jager'

Toen ik hoorde dat de nieuwe behandeling tegen de kanker, welke 1.5 jaar   geleden bij mij werd vastgesteld, succes had en er geen kankercellen meer in mijn lichaam aanwezig waren heb ik naast de kinderen en wat familie ook  dezelfde dag de fokker gebeld wiens adres we van een jachtmaat hadden gekregen.

We moesten er voor naar Serskamp in België. Deep-Lake kennel van de heer Redant.
In maart zou het nestje geboren worden en we hadden de eerste keus uit de reuen.
Mijn voorkeur gaat uit naar hond met pit en een eigen wil, geen doetje dus.

Toen het zover was waren we het snel eens. Het was voertijd en rond de bak stonden 8 pups te eten en er middenin stond wijdbeens over alles heen….onze reu. Na het eten maakten we gemakkelijk contact met hem.

Dat werd hem dus; Enjoy, (verheugt u!!) Roepnaam Joy.En dat verheugen kwam er ook, met grote mate.
Speciaal voor mij betekende dit hondje nieuw leven, een nieuw begin voor hem en voor mij.

Op 24 mei haalden zoon Coen en ik hem op, wat op zich al een belevenis was. Hij kwispelde op schoot de hele weg en lag als hij moe werd bij mijn voeten te slapen.
De eerste 3 nachten sliep hij in een doos naast mijn bed en daarna in de stal onder de slaapkamer. Nooit één kik gehoord!

Een vriendelijk vrolijk hondje met een eigen wil en een onverstoorbaar karakter die niet snel uit het veld te slaan is. Tot op heden niets heeft kapot gebeten, op het touwtje van de dummy na, en zelfs van die heerlijke kattenbrokjes afblijft die de hele dag open en bloot ter beschikking staan van onze 2 katten.

De gewenning met de 2 andere honden ging wat Castor betreft gemakkelijk, met z’n 14 jaar maakt die zich nergens meer druk om. Met Puk ging het wat lastiger, die kon flink van zich afbijten maar nu dollen ze samen met grote regelmaat over de vloer.

Joy gedraagt zich, ook op visite, voorbeeldig, gaat thuis het hek niet uit, blijft uit de paardenbak, komt niet in de wei, plast op commando en poept alleen op de mest/composthoop.

Met groot plezier gaat hij mee in de auto en mocht dus mee naar Ameland voor een paar dagen. Sliep op z’n kleedje naast mijn bed en stond pas op als ik opstond.

Zo ook 2 weken naar Oostenrijk waar zoon Coen woont.

4 reisdagen in de auto zonder één wanklank en overal waar we kwamen was hij de rust zelve en oogstte menige bewondering in b.v. restaurants. Als we een rondvaart van een paar uur gaan maken over een bergmeer zeg ik ’even plassen Joy’ hij doet dat direct zodat we gerust aan boord gaan.

Weer thuis doe ik spelenderwijs oefeningen met hem en mag hij mee als ik een “rondje veld” doe met de auto. Zo komt hij in contact met diverse verse wildsoorten waar hij zeer enthousiast op reageerde. Apporteert o.a. kraai, duif, eend, nijlgans, haas, kip, fazant.  En een in vliegende vaart van het erf opgeraapt vers ei van een loslopende kip stelt hij zonder een deukje ter hand!!

Is zelfs een keer mee geweest op reebokken jacht. Blijft rustig in de auto zitten als ik ga bersen en als ik hem de bok laat “opzoeken” die ik even daarvoor geschoten heb vindt hij hem met groot gemak en even groot enthousiasme.

Zwemt een brede wetering over met een eend in zijn bek en springt over een hek van één meter hoogte, d.w.z. hij klimt er in en springt er af.

Als ik dit schrijf is hij ca. 7 maanden en weet het verschil tussen links en recht als ik dat aangeef, hij gaat direct in de goede richting zoeken.

Werkt een spoor uit van ca. 300 meter!, over een groot hek, over een sloot en door de grote wei, om met veel plezier het haas of de gans op te rapen. Hij vindt alles prachtig en ik ook.

Met Coen, die af en toe op vakantie bij ons is, markeeroefeningen gedaan, de dummy over de sloot gooien in het weiland met hoog gras. Op de heenweg gaat hij óver de sloot maar op de terugweg loopt hij om over de plank!! Hij is niet gek. Ook met een haas welke we achter het hek hadden gelegd deed hij hetzelfde, eerst óver het hek en met haas terug langs een omweg naar een ander hek, 50 meter verder, waar een plank uit is en wat dus makkelijker te nemen was en zo via een andere route weer terug te keren om het haas keurig af te geven. Geweldig als je zo’n hondje zelf een oplossing ziet zoeken. Het hoge hek kon hij nooit nemen met dat haas in zijn bek.

Op 16 november naar jachtmaat Freek in de Noordoost polder op eenden en hazen.
Joy mocht mee “stage lopen”. ‘Laat hem maar niet zwemmen’ zei Freek bezorgd ‘want er zijn overal hoge schoeingen waar hij niet uitkomt’.

De eerste actie leverde 3 eenden op waarvan er 2 door de andere honden werden gehaald.

De derde dreef dood in het water, voor Joy dus!  Even onwennig die hoge oever maar na een aarzeling, hij probeerde eerst om met zijn pootje van de kant af de eend naar zich toe te peddelen, sprong hij er in. Maar dan er uit. Dat lukte dus niet. ´Pak hem maar in zijn nek´ werd er geroepen ´onze honden hebben er ook moeite mee’.

Maar dan laat Joy zich even zakken en komt plots als een raket omhoog en staat op de kant met eend en al!!  Verbazing alom. Ik denk dat hij dezelfde truc uithaalt als bij het hek, hij trekt zich aan zijn voorpoten omhoog na zich eerst te hebben afgezet.

Ging na deze actie keurig zitten om de eend af te geven.

Als we in linie een grote akker afdrijven gaat er bij mij een haas op welke ik schiet.

Joy blijft keurig bij me waarna ik hem loslaat, maar als hij het haas wil pakken begint deze luid te krijsen en daar heeft hij even niet van terug zodat ik hem zelf maar opraap.

Later zat ik op post in een slootkant met Joy naast mij, heerlijk rustig, eerst wilde hij met me spelen omdat ik zo gezellig naast hem kwam zitten. Daarna bleef hij rustig, ook toen er een haas langs stoof welke ik schoot. Onnodig te zeggen dat hij schotvast is.

Deze geslaagde dag sloten we af met een etentje in Urk waarbij Joy, zoals gebruikelijk, rustig achter mijn stoel lag.

Als ik dit schrijf kan ik niet bevatten dat ik het over een hondje van nog maar 7 maanden heb.

Soms vraag ik mezelf af of ik niet te hard van stapel loop maar zolang Joy er schik in heeft lijkt het me prima en het gebeurd zonder druk en allemaal spelenderwijs. Ik heb een groot erf, woon middenin mijn eigen jachtveld en heb alle tijd. Meer kun je als jager/hondenman niet wensen.

In januari begint de KNJV cursus opvoeden en africhten van jachthonden waar ik met verlangen naar uitkijk. We zullen onder deskundige leiding de puntjes op de i gaan zetten om er een prima hond van te maken. De basis is reeds gelegd.